Door Michael Miley
Overgenomen en vertaald uit het Amerikaanse UFO Magazine uitgave juni/juli 2004 door Paul Harmans
In de april/mei uitgave van UFO Magazine verschenen twee interessante gedachtewisselingen over alle verschenen graancirkels. De eerste was een uiteenzetting in de column van Nick Redfern: ‘View from a Brit’, gegeven door de cirkelmaker Matthew Williams uit Wales met de titel: ‘Graancirkel bekentenissen’ en het tweede was een artikel geschreven door de man die al vele jaren onderzoek doet naar graancirkels, Colin Andrews met de titel: ‘Graancirkels: De kenmerken en tekenen van contact’.
Beide mannen presenteerden de opvatting dat de meeste van de complexe graancirkels die gedurende de laatste jaren in Engeland zijn verschenen, door mensen zijn gemaakt terwijl alleen de eenvoudige cirkels de ware onbekende zijn. Dit is een schokkend inzicht voor velen omdat juist de complexe pictogrammen en geometrische formaties gedurende de laatste twaalf jaar op de leek een verbijsterende indruk maakten en niet de eenvoudige cirkels (welke overigens wel de serieuze onderzoekers verbijsterden omdat zij die als afwijkend zagen).
Het moet wel gezegd worden dat beide mannen enkele echte afwijkingen herkenden in en rondom de graancirkels inclusief UFO’s, lichtbollen en andere energetische effecten en ook zonderlinge synchroniciteiten en paranormale fenomenen in het leven van de onderzoekers en menselijke cirkelmakers. Jammer genoeg zien beide mannen de graancirkelgemeenschap als uitermate in tweeën gesplitst en beamen dat er een bittere strijd wordt gevoerd - een soort van ideologische tweedracht tussen paranormalen en humanisten - wat betreft de omvang van de menselijke betrokkenheid bij het maken van graancirkels. In deze strijd beschuldigen beide kanten de ander van propaganda en van het aandikken van de percentages van echte of door de mens gemaakte cirkels.
Als we het spectrum van geloof definiëren op een schaal van 0 tot 10 – waarbij de 0 staat voor het feit dat er helemaal geen cirkels worden gemaakt door mensen en de 10 voor het feit dat ze allemaal door de mens zijn gemaakt – dan wordt duidelijk dat zowel Williams als Andrews denkt dat 8 van de 10 cirkels die de afgelopen paar jaar verschenen in Engeland waarschijnlijk door de mens zijn gemaakt. (Dat mag een punt meer of minder zijn.)
Omdat het probleem wat betreft de oorsprong van graancirkels standhoudt en ontaardt in een felle woordenwisseling die onze zienswijze op het fenomeen beïnvloedt (met name op de mooie, complexe formaties), besloot ik tot een interview met Andy Thomas, een vooraanstaand graancirkelonderzoeker wiens mening, zo veronderstelde ik, toch wat verschilde van die van Williams of Andrews.
Zoals altijd ben ik geïnteresseerd in wetenschapsleer en onderzoeksmethodeleer. Wat weten we en hoe weten we dat? Wat zijn de meetbare verschillen tussen abnormale en door de mens gemaakte graancirkels? En hoe beslissen we of de uitkomst naar de een of andere kant wijst? We bespraken ook andere punten zoals de paranormale gebeurtenissen die rondom de graancirkels plaatsvinden en wat deze kunnen vertellen over de oorsprong en bedoeling van de echte formaties.
Michael Miley: Stel je voor, ik heb nog nooit gehoord van graancirkels. Ik loop het graancirkelcafé in Calne binnen en bestel een kop koffie. Terwijl ik de foto’s van de formaties bestudeer die achter mijn rug aan de wand hangen, hoor ik een man naast mij zeggen: “Mooi hè? De complexe cirkels zijn gemaakt door menselijke kunstenaars. Kijk maar eens beter naar de luchtfoto’s dan kun je de markeringssporen en de groeven van de aanstampplanken zien. Het zijn de eenvoudige cirkels die de echte zijn. Zie je die wervelingen en de buitengewone manier van leggen? De door de mens gemaakte cirkels hebben dat niet, we weten niet hoe ze gemaakt zijn.” Wat zou jij tegen mij zeggen - wellicht als de man naast mij was verdwenen?
Andy Thomas: Het is een oude fabel dat de eenvoudige cirkels allemaal echt zijn en de complexe door de mens zijn gemaakt, grotendeels in omloop gebracht door zowel de afkrakers als de ‘bejaarde’ onderzoekers die zich nog de dagen kunnen herinneren voorafgaand aan de publieke gewaarwording in de jaren tachtig toen het cirkelonderzoek veel kleinschaliger was en enkel en alleen door hen werd gedaan. Het waren toen grotendeels simpele patronen die er te bestuderen waren en dat zijn de formaties die zij zich teder herinneren, voordat al die andere ‘croppies’ (onderzoekers) kwamen en hen het gras voor de voeten wegmaaiden. Het geeft hen een soort van superieur gevoel door vol te houden dat enkel de soorten die zij bestudeerden de echte zijn.
Het feit is dat ik dezelfde kwaliteit van complexe legtechniek heb gezien in de grote pictogrammen als wat ik zag in de kleine cirkels. Als de fundamentele cirkels, welke de aandacht trokken in de zeventiger en tachtiger jaren, de enige echte zijn dan kan men zich afvragen waarom er vandaag de dag niet meer een zelfde aantal van verschijnen als toen. Als alle vroege cirkels de enige echte waren en al de complexe door de mens gemaakt zijn, dan zou er toch nog een zelfde aantal van eenvoudige cirkels moeten verschijnen en dat is duidelijk niet het geval. De overgrote meerderheid van de nu gerapporteerde formaties is van een complex patroon en de fundamentele zijn zeldzaam in Engeland, dus kunnen we ons op zijn minst afvragen waar het echte fenomeen is gebleven als de eenvoudige cirkels de echte zijn? De waarheid is dat die zich gedurende de jaren ontwikkelden naar grotere ontwerpen zoals een simpele blik op de evolutie van de patronen laat zien.
Michael Miley: Laten we de inhoud van het debat eens analyseren, beginnend vanaf de basis en we bewaren de complexe vraagstukken voor later. Wat weten we van ‘echte cirkels’? Wat zijn de kenmerken, in de opinie van de meeste onderzoekers, die men minimaal kan definiëren? Meerdere lagen in een vloeiende ligging? Gebogen maar niet gebroken stengels? Verlengde en gebarsten knopen? IJzerafzetting en verglazing? Een meetbaar energetisch kenmerk? Sinds we deze karakteristieken gebruiken om hen te onderscheiden van de door de mens gemaakte cirkels, is het belangrijk dat we de aanwezigheid van deze karakteristieken kunnen identificeren voordat we hun afwezigheid kunnen bepalen.
afkomstig uit een graancirkel in vergelijking met
halmen uit het niet aangetaste veld (links)
Andy Thomas: Nou, je hebt al aardig het lijstje van fysieke criteria opgesomd. Ik wil daar nog aan toevoegen: de afwezigheid van vuile voetsporen en het feit dat, vooral in jonge groene tarwe, zich een kalkachtig wit laagje op de stengels vormt dat eraf valt zodra je het aanraakt, als daar geen zichtbare verstoring van is waar te nemen, is dat een goed teken dat er niemand in de cirkel is geweest. Maar we moeten inderdaad voorzichtig zijn en we kunnen niet zeggen dat het afwezig zijn van één van de kenmerken die jij opnoemde een patroon meteen als door de mens gemaakt markeert. Niemand kan onvoorwaardelijk een cirkel in een bepaalde categorie indelen tenzij hij aanwezig was ten tijde van het creëren. Er kunnen echter wel enkele redelijke gevolgtrekking worden gemaakt. Men moet eerst kijken naar de vele aspecten van een cirkel voordat een oordeel wordt geveld. Zo moet er gekeken worden naar de fysieke effecten op de grond en men moet de wiskundige geometrie van het patroon bekijken, hoe accuraat die is, de omstandigheden waaronder het is verschenen – waren er waarnemingen van lichten of van andere vreemde fenomenen? Wat voor weer was het die nacht? Is bekend in wat voor tijdsperiode het is verschenen?
Michael Miley: Nu, als tegenstelling, wat weten we van de door de mens gemaakte cirkels? Wat is het verschil tussen de ligging van het graan in een echte cirkel versus een door de mens gemaakte cirkel? Zijn verlengde of gebarsten knopen ooit in een door de mens gemaakte cirkel gevonden? En als dat zo is, waar, wanneer en onder welke condities? Heb jij of hebben anderen, opzettelijk (bijvoorbeeld de testcirkels die gemaakt zijn door BLT Michigan of de cirkels gemaakt door Hein, Sorensen en Russell) graancirkels gemaakt in de velden van Wiltshire of ergens anders en die daarna getest op gebarsten knopen of energetische afwijkingen? En zo ja, wat waren de resultaten?
Andy Thomas: Voor zover ik weet heeft geen enkele door de mens gemaakte cirkel ooit de biologische afwijkingen vertoond zoals die zijn vastgesteld door BLT Research. In de gebruikelijke omstandigheden duidt alles erop dat er hitte is toegepast, waarschijnlijk microgolven van oorsprong. Testformaties waarbij gewas werd platgelegd zijn in alle soorten en onder alle condities uitgevoerd, met geen bijzonder resultaat op dit gebied. Misschien de meest verwoede pogingen om dergelijke afwijkingen na te maken werd onlangs ondernomen in een documentaire van Discovery Channel, waarin studenten van MIT hun best deden met een draagbaar microgolftoestel en een vlammenwerpend en ijzerdeeltjes verspreidend toestel, maar ondanks dat het programma een meer positieve draai aan hun pogingen gaf dan het verdiende (Nancy Talbott van BLT beweert dat het experiment onjuist werd voorgesteld in de uitzending) waren de moeite en de inadequate resultaten behoorlijk lachwekkend, ondanks dat het er visueel goed uitzag. Op een bepaald moment, toen ze in tijdnood kwamen, veroorzaakte het team een explosie om hun overgebleven ijzerdeeltjes te verspreiden. De enorme vuurbal kon vanaf mijlenver worden waargenomen. Dat is niet de manier waarop cirkels worden gemaakt.
Opmerking van de redacteur van UFO Magazine: Ik heb de documentaire gezien. De cirkel van de MIT studenten zag er vanuit de lucht goedgevormd en keurig uit, maar de documentaire komt niet met voldoende bewijsstukken om aan te tonen dat zij werkelijk konden voldoen aan het creëren van gebarsten knopen en ijzerbolletjes. Eén stengel werd vluchtig getoond om een gebarsten knoop te laten zien, maar het was te ver van de camera om te kunnen zien of het ook werkelijk zo was. En een petrischaal met grond en ijzervijlsel dat vastgekleefd zat aan een magneet werd voor een seconde getoond. Dat zegt niets over hun vorm (zij behoren microscopisch kleine bolletjes of een ijzerlaagje te zijn, vastgekleefd aan de halmen) en hun straalsgewijze verspreiding over de cirkel, zoals dat ook in de echte formaties voorkomt.
Michael Miley: Eén van Andrews - en ik denk ook van Williams – criteria, zoals vermeld in de hiervoor aangehaalde artikelen, voor het aan het licht brengen van een door de mens gemaakte cirkel, is de verschijning van markeringssporen en de groeven van aanstampborden binnen de formatie. Deze zijn beide waar te nemen bij zowel onderzoek op grondniveau als bij bestudering van luchtfoto’s waarbij de markeringssporen de contouren volgen en de aanstampsporen een soort van ‘gekamde’ aanblik geven van het neergelegde gewas. Ben jij het ermee eens dat dergelijke gegevens bewijs zijn voor een door de mens gemaakte cirkel of heb jij er een andere verklaring voor? Dit lijkt een cruciaal punt te zijn sinds er markeringssporen en sporen van aanstampborden zijn gevonden op de luchtfoto’s van sommige zeer belangrijke formaties zoals de Julia Set.
Andy Thomas: Markeringssporen en sporen van aanstampborden zijn controversieel. Sceptici hebben ze verordonneerd als bewijs van menselijke activiteit, maar daarvoor is geen definitief bewijs geleverd en niet alle bekende door de mens gemaakte cirkels vertonen ze! Het is mogelijk dat bepaalde markeringen in platgelegd gewas verschijnen ongeacht hoe het gelegd is, wellicht vanwege hoe het veld in het begin is ingezaaid. Een alternatieve theorie voor de banen die soms zichtbaar zijn in sommige formaties is dat zij nagelaten zijn door de kleine wervelwindeffecten welke zijn gerapporteerd in sommige ooggetuige verslagen, met name in die van Vivien en Gary Tomlinson die beweren dat in 1989 een cirkel rondom hen verscheen. Zij beschreven het als miniwervelwinden die de halmen naar beneden drukten. Wat betreft de markeringssporen, waarom wordt verondersteld dat een niet-menselijke, intelligente bron voor de graancirkels geen geraamte als basis gebruikt voor hun ontwerpen? Zoals je al zei, de 115 meter grote en 151 cirkels tellende Julia Set bij Stonehenge – welke verscheen in vol daglicht binnen een minuscule tijdsperiode van 45 minuten en welke algemeen als authentiek wordt aangemerkt – heeft duidelijk markeringssporen als ruggengraat. Waarom zou dat per definitie een menselijke planning suggereren? Eén van mijn aanmerkingen op Colin Andrews beoordelingen aangaande de echtheid van formaties is dat hij veel te veel steunt op luchtfoto’s waarop hij waarneemt wat alleen hij waarmerkt als menselijke activiteit en eenvoudig zijn oordeel daarop baseert. Ik weet uit mijn eigen ervaringen dat je dergelijke overhaaste beslissingen niet kan maken. Men moet nauwkeurig kijken naar alle kanten van het bewijs voordat je een oordeel velt en op zijn minst persoonlijk de formatie op de grond bekijken! Het is wat mij betreft belachelijk om puur op basis van een foto iets vast te stellen. Er zijn formaties in Sussex, Engeland, waar ik woon, die Colin in zijn database afdoet als bedrog ondanks dat hij ze niet op de grond heeft bezocht en ik wel! Ons ‘Southern Circular Research team’ heeft opmerkelijke en onverklaarbare effecten gevonden binnen de formaties die van bovenaf niet perfect lijken, men kan simpelweg geen kant en klaar oordeel vellen op zoiets eenvoudigs als een luchtfoto.
Michael Miley: Oke, laten we nu eens specifiek de volgende bewering aanpakken: “Alleen de eenvoudige cirkels zijn echt terwijl de rest door de mens is gemaakt.” Hoe kunnen we de betekenis bepalen van deze bewering? Op welk punt wordt een eenvoudige cirkel complex? Zodra er twee cirkels aan elkaar grenzen zoals een halter? Als een formatie twee of meer rechte kenmerken heeft zoals die met twee of meer lijnen naast de halter? En op welk punt wordt een cirkel ‘te complex’ om gemaakt te worden door een onbekende bron (vanuit het oogpunt van een menselijke cirkelmaker) of ‘te complex’ voor een menselijke bron om te maken (vanuit het oogpunt van de graancirkelonderzoeker)?
Andy Thomas: Ik denk dat ik daar al een antwoord op heb gegeven bij een eerdere vraag. De eenvoudige cirkels blijken dezelfde kwaliteiten te vertonen als de meer complexe en waarom zijn er vandaag de dag minder van hen in Engeland dan er behoren te zijn als zij de echte zijn? Als fundamentele cirkels worden veroorzaakt door een of andere natuurlijke invloed, dan mogen we toch verwachten dat we nog steeds dezelfde hoeveelheid van hen zien verschijnen, maar zij zijn ver in de minderheid tegenwoordig zoals een blik in de databank laat zien. Het feit is dat ze veranderden in iets anders.
Wat we een ‘complexe’ formatie noemen hangt af van welke aspecten je als beoordeling neemt. Bijvoorbeeld de eerste combinatie van vijf en het Keltische kruis zijn door sommigen als eenvoudig beoordeeld, maar onderzoeker Allan Brown doet op het moment buitengewone ontdekkingen over wat voor codering hun geometrie inhoudt (Dit werk zal openbaar gemaakt worden als het is afgerond.) en wat hen, wiskundig gesproken, op één lijn stelt met de latere, visueel gecompliceerde vormen.
Wat is ‘te complex’ gezien vanuit elk oogpunt dat je aanhaalt in je vraag, ook dat hangt af van wel standpunt je inneemt. Sommigen zeggen dat de eenvoudige ‘natuurlijke’ cirkels de echte moeten zijn omdat hun bewustzijn te bekrompen is om hen in staat te stellen na te denken over diepzinniger bronnen die verantwoordelijk zijn voor de complexere. Je kunt echter ook stellen dat de eenvoudige cirkels veel makkelijker te maken zijn voor de bedriegers dan sommige van de meer vooruitstrevende patronen, je kunt daar dus alle kanten mee op. Desondanks was zelfs John Lundberg van ‘Team Satan’, de menselijke cirkelmakers, gedwongen te verklaren dat de indrukwekkende 270 meter grote en 409 cirkels tellende Milk Hill formatie van 2001 niet gemaakt kon worden in één nacht en toch weten we dat dat wel het geval was.
Bij de uitdaging om een meesterstuk dat we in de laatste jaren in de velden hebben gezien na te maken, weigerden dergelijke figuren altijd. Zij werken binnen hun eigen grenzen en hun beste werk komt niet in de buurt van de formaties zoals die van Milk Hill ondanks de vele, vele gelegenheden waarbij zij hun talent konden tonen. Als je kijkt naar de tijd die nodig is om dergelijke door de mens gemaakte patronen te maken, dan zie je dat daar zo rond de acht uur voor nodig is, soms zelfs meer voor sommige daarvan en dat is langer dan de nachtelijke duisternis in het midden van de zomer. We weten dat veel formaties zijn verschenen binnen zeer korte tijdsperioden.
Michael Miley: Volgens het BLT Research team vertoont 90% van een totaal van ongeveer 400 graancirkels die zij in de loop der jaren hebben onderzocht, gebarsten en verlengde knopen. Welk percentage daarvan betrof complexe formaties?
Andy Thomas: Je zou het voor de zekerheid bij BLT moeten vragen, maar van wat ik ervan weet zijn de effecten redelijk uniform tussen eenvoudige en complexe formaties inclusief de verbazingwekkende patronen zoals de Julia Set bij Stonehenge. Het feit dat de overgrote meerderheid van de patronen in de recente jaren van de meer gecompliceerde soort is, maakt het aannemelijk dat deze het grootste percentage voor hun rekening nemen van de als positief geteste formaties.
Michael Miley: Laten we eens kijken naar de structuur van een beweerde nepcirkel. IJzerafzetting – magnetiet en hematiet, wellicht meteorietstof – is in een aantal formaties gevonden die zijn onderzocht door het BLT Research team. Deze afzetting vertoont bewijs van hoge hitte, misschien microgolven, omdat de microscopische deeltjes vaak samengetrokken zijn in ronde pareltjes of vast gesmolten zitten aan de halmen en een glazig laagje vormen. In een formatie van 1993 op Cherhill en bemonsterd door Peter Sorensen, werd dit ijzer vastzittend binnenin de halmen gevonden en in grondmonsters en werd geanalyseerd door de biofysicus W.C. Levengood en de natuurkundige Rodney Ashby, (www.bltresearch.com) de resultaten leken een ongewone herkomst te vertonen. Toch beweerden de menselijke ‘Circlemakers’ op hun website (www.circlemakers.org) dat zij deze afzettingen hadden aangebracht door ijzervijlsel in de cirkel te gooien. Tijdens het aanvechten van de bovenstaande wetenschappelijke analyses schreven zij de effecten toe aan hevige regenval. Kan het bewijs simpelweg op twee manieren worden opgevat of hebben we de ‘Circlemakers’ op een leugen betrapt?
Andy Thomas: Het idee dat bedriegers rondlopen en overal ijzervijlsel rondstrooien is een regelrechte grap en moet niet serieus genomen worden. Waarom zou iemand de moeite nemen, heel veel mensen zal een dergelijk effect niet eens opvallen. In elk geval geeft ijzervijlsel helemaal niet dezelfde resultaten als het gevonden meteorietstof. Ik heb altijd het gevoel gehad dat deze bewering een wanhopige poging was die aangewend werd toen het duidelijk werd dat menselijke cirkelmakers onmogelijk deze ongewone vondst konden verklaren. Beweringen die worden gedaan op de sceptische websites moeten altijd met een flinke korrel zout worden genomen, om voor de hand liggende redenen. Verscheidene verklaringen die gedurende de jaren zijn gegeven zijn complete nonsens bevonden in het bijzonder die met betrekking tot hoe zekere formaties wiskundig zijn geconstrueerd. Soms zijn met de eenvoudigste getallenleer deze verklaringen te weerleggen.
Het is interessant om eens te kijken hoe in tegenstelling tot het goede werk dat BLT doet er van al het gezeur en de kritiek van de sceptici nog nooit een rapport is gepubliceerd dat op een overtuigende wijze de resultaten van de biologische analyses weerlegt. Toch is dat werk van BLT al sinds een tiental jaren voor iedereen beschikbaar en is geaccepteerd voor publicatie in wetenschappelijke tijdschriften.
Michael Miley: Het BLT Research team heeft waargenomen dat deze soort van ijzerdeeltjes in een grotere dichtheid voorkomen in UFO-nesten, graancirkels en bij dierverminkingen dan in de omringende grond. Denk jij dat dat erop duidt dat alle drie de fenomenen met UFO’s te maken hebben?
Andy Thomas: Erg veel mensen worden nerveus als je graancirkels aan dierverminkingen verbindt. De schoonheid en de wreedheid liggen ver uiteen en misschien zijn ze toch verbonden. Er zijn mogelijk overeenkomende factoren, maar dat houdt niet in dat zij uit exact dezelfde bron komen. Er wordt bijvoorbeeld mogelijk een zelfde energiebron gebruikt, maar misschien zijn er wel verschillende ‘handen’ aan het werk.
Michael Miley: In 2001 en 2002 verschenen er twee ongewone formaties in de Engelse velden. De eerste, bij Chilbolton, naast de radiotelescoop, was een gezicht en een klaarblijkelijk buitenaardse antwoordde op het bericht in binaire code dat SETI in 1974 uitzond via de Arecibo radiotelescoop. De tweede, nabij Winchester, was van een aliengezicht en een schijf met een boodschap in ASCII welke ook een buitenaardse bron suggereerde en deze bevatte een of andere waarschuwing. Houd jij er rekening mee dat deze formaties echt zijn of zijn ze namaak? Als het nepcirkels zijn, wie maakte ze en met welk doel?
Andy Thomas: Deze formaties en dan speciaal die van de alien en de schijf, hebben echt voor verwarring gezorgd. Onze website www.swirlednews.com ontving verscheidene e-mails waarin men tekeer ging dat de alien in het bijzonder een doelbewuste vernedering van het fenomeen moest zijn, ontworpen om het te ontwrichten en de geloofwaardigheid te doen verdwijnen van de ‘echte’ graancirkels. Maar ik denk dat men te veel conclusies trekt over het ontwerp. Het is door velen verondersteld dat de alien vermoedelijk is bedoeld om de intelligentie van de cirkelmakers uit te beelden, maar ik zie daar geen enkele aanwijzing in. Een gedeelte van de boodschap in de gecodeerde schijf: “Hoedt u voor de boodschappers van valse giften en hun verbroken beloften”, kan betekenen dat als er dergelijke wezens opduiken wij wantrouwend ten opzichte van hen moeten zijn! Of de bron van het reliëffiguur speelt met onze verwachtingen wat betreft het beeld van het archetype van een ET. Door ons een tekening daarvan in het veld te geven kan iets zien hoe wij erop reageren. Er zit altijd een element van een kosmische trigger in graancirkels.
Wat betreft de constructie van de alien en de schijf, als het, zoals gezegd wordt, door de mens is gemaakt, dan is het een van de meest geperfectioneerde grappen die ooit zijn uitgehaald. Het was verdomd groots daarin en het is een zeer accurate weergave in deze smalle precieze lijnen. Toen ‘Team Satan’ in 2002 enkele gezichten maakte voor verschillende commerciële doeleinden, was er niet één daarvan die in de buurt kwam van de perfectie die getoond werd in Winchester. De toewijding die nodig is om die binaire code exact en op de juiste manier te maken zodat het als tekst te decoderen is, moet niet onderschat worden. De formatie is ook nooit opgeëist. Het zal controversieel blijven. Alles wat we kunnen zeggen is dat als een menselijke bron ervoor verantwoordelijk is, het zeker niet het gebruikelijke stelletje plankers is en dat weten we op grond van het bewijs dat we van hen hebben gezien. Sommigen hebben gespeculeerd over inlichtingendiensten of zoiets, maar wat is de waarheid? Er bestaat geen definitief bewijs dat de formatie door mensen is gemaakt.
Michael Miley: Ooggetuigenverklaringen wijzen op verschillende krachten die de anonieme cirkels maken zoals de wervelwinden (de zaak Tomlinson), rechte kokers van licht (de zaak Talbott) en lichtbollen (de beweerde videotape van de zaak in Oliver’s Castle). Daarnaast zijn sommige cirkels verschenen door een beweerde psychische interactie met de ongeziene cirkelmakers. Hoe kunnen we deze verhalen met elkaar in overeenstemming brengen?
Andy Thomas: Ik heb persoonlijk met vier mensen gesproken (de Tomlinsons, Nancy Talbott en een ooggetuige in 1991 uit Sussex) die deze ervaringen hadden. Ik ben ervan overtuigd dat zij allemaal de waarheid vertelden ondanks hun afwijkende verhaal. We moeten daarom de conclusie trekken dat de kracht die de cirkels maakt niet altijd op dezelfde wijze te werk gaat, maar wat dan nog? Men kan bijvoorbeeld zeggen dat het regent, maar er zijn verschillende soorten regen: motregen, slagregen, of zware regenval en soms zitten er hagelstenen in. Dus weinig processen werken altijd op dezelfde manier. Wat de aanleiding is voor het proces waarbij psychische interactie plaatsvindt? (Mijn eigen groep experimenteerde daar succesvol mee in het midden van de jaren negentig zoals beschreven in ons boek: ‘Quest For Contact.) Zijn het buitenaardsen of natuurlijke krachten, dat is de grote vraag, maar iets zorgt ervoor dat het in werking treedt. Ik voel mij wel aangetrokken tot het idee dat er een natuurlijk proces is, wat altijd al bij ons aanwezig was, dat eenvoudige cirkels kan maken, maar dat ‘iets’ zich ermee is gaan bemoeien en het heeft aangezet om op een meer complexe wijze te gaan werken. Is dat ‘iets’ een natuurlijke, psychische of intelligente bron?
Michael Miley: Omdat Williams en Andrews beiden duidelijk geloven in een anonieme, intelligente bron voor de eenvoudige cirkels en voor de vele ongewone gebeurtenissen in het veld, zelfs rondom de door de mens gemaakte cirkels, is dat klaarblijkelijk geen punt van discussie tussen de gelovers in het fenomeen en de menselijke cirkelmakers. Wat is jouw overwegende opvatting over de bron van de cirkels en de daarmee gepaard gaande afwijkingen?
Andy Thomas: Het kan niet uitgesloten worden dat een oppervlakkige verstoring van organische materie een natuurlijke energie vrij maakt (zoals lichten), maar ik kan het niet helpen dat ik mij afvraag of sommige verhalen van deze namakers over dergelijke gebeurtenissen niet een laagje mysterie is dat zij zelf toevoegen om wat meer aantrekkingskracht uit te oefenen en interessanter over te komen bij meer mensen dan alleen de sceptici. Het is interessant om op te merken dat op geen enkele publieke en gefilmde demonstratie van het maken van graancirkels, lichtbollen of licht dat afgescheiden werd door het platgelegde gewas ooit is waargenomen. Het is moeilijk te begrijpen dat Williams en Andrews van mening zijn dat de eenvoudige cirkels het resultaat zijn van intelligentie en juist geen van de complexe. Er is geen touw aan vast te knopen.
Michael Miley: In 2001 had ik de gelegenheid om de graancirkel te betreden die verschenen was bij Clifford’s Hill in Wiltshire toen die nog redelijk vers was. Ik was stomverbaasd over wat ik zag. De vloeiende wijze waarop het gewas was neergelegd was voortreffelijk, het vertoonde S-golven en in elkaar geweven lagen en in één geval zelfs in tegengestelde richtingen als een stapel gevouwen handen. Dat maakte mij duidelijk dat het gewas tegelijkertijd naar beneden was gebogen, vanaf beide zijden. (In de film van William Gazecki: ‘Quest For Truth’, kun je mij in die cirkel een gebaar zien maken met in elkaar geschoven vingers om aan te geven wat ik vond.) Bovendien begon ik mij na ongeveer een halfuur misselijk en duizelig te voelen, dus ging ik een tijdje buiten de cirkel staan totdat dat gevoel verdwenen was. Ik moest dat verscheidene malen doen. Die cirkel was complex. Ik geloof dat het een echte was vanwege de golvende, natuurlijke wijze waarop het gewas was neergelegd en de subtiele energetische effecten die het op mij had. Wat zegt dit over de eenvoudige scheiding tussen ‘nep’ complexe cirkels en ‘echte’ eenvoudige? Kunnen nepcirkels lijken op de cirkel die ik betrad of datzelfde effect hebben?
Andy Thomas: Sceptici zeggen dat elk patroon op de grond, door de mens gemaakt of anderszins, fysiologische effecten kan oproepen doordat de geest zich erop focust, zoals bij doolhoven en labyrinten gebeurt. Wichelroedelopers kunnen zeggen dat het de energie van de plaats is dat het effect veroorzaakt, misschien versterkt door het patroon. Ik heb nooit een opinie van echtheid gebaseerd op de aanwezigheid van vreemde effecten ondanks dat zij een fascinerend deel van de puzzel zijn. En nu we het er toch over hebben wil ik er nogmaals op wijzen dat er tijdens publieke demonstraties, of onmiddellijk daarna, nooit enige abnormale verschijnselen zijn gemeld. Bepaalde wijze van leggen echter, zoals in jouw voorbeeld, zijn voor mij meer overtuigend bewijs van niet-menselijke activiteit.
Michael Miley: Na meer dan twaalf jaar graancirkels onderzocht te hebben, wat heb je uiteindelijk kunnen vaststellen over hun fundamentele betekenis en bedoeling? Zijn zij een teken van contact van een hogere intelligentie? Is die intelligentie buitenaards of bovennatuurlijk? Zijn graancirkels hier om onze intelligentie en ons geweten te verhogen?
Andy Thomas: Ik moet daar heel eerlijk in zijn en je zeggen dat ik niet het gevoel heb dichter bij het ultieme antwoord te zijn dan ik was toen ik voor het eerst, 12 jaar geleden, met mijn onderzoek naar graancirkels begon. Velen komen dit fenomeen binnen vol met ideeën om zich vervolgens te realiseren dat er teveel grijze gebieden en mogelijke wegen van onderzoek bestaan om in staat te zijn tot één enkele conclusie te komen. Elk antwoord dat je denkt gevonden te hebben, leidt tot nog meer vragen. Een deel van de bedoeling van mijn boek: ‘Vital Signs’ - behalve om te voorzien in een uitgebreide chronologie van het fenomeen - was om de voors en tegens van alle verschillende theorieën uitvoerig te behandelen. Het is moeilijk om er één te vinden die alle antwoorden in zich heeft. Ik denk dat de oplossing zal liggen in een mix van alle verschillende theorieën. Het is zelfs mogelijk dat we nooit een definitieve conclusie zullen vinden.
Een deel van de les bij de wording van een graancirkelonderzoeker is, voor mij, om je gemakkelijk te voelen bij het concept van mysterie. We moeten antwoorden zoeken, dat is zeker, maar we moeten ze niet verwachten, noch onze verwachtingen aan hen opleggen. Verscheidene onderzoekers, in het bijzonder de eersten, deden dat en dachten echt dat zij in staat waren de code te kraken, maar ze liepen allemaal tegen een muur op of werden zich nog meer bewust van hun ontoereikendheid om antwoorden te vinden. Zij begonnen dat te compenseren door het maken van toenemende verregaande en dubieuze beweringen en verklaringen om de schijn op te houden dat ze de situatie onder controle hadden. Vandaar dat we van sommigen van hen vandaag de dag nog steeds aanmatigende en ongefundeerde verklaringen of neppercentages krijgen. Ik ben blij dat ik kan toegeven dat ik geen antwoord heb en in staat ben om te blijven zoeken en gegevens te vergaren in de hoop dat er op een dag een breder patroon of meer inzicht zal ontstaan.
Ik denk dat de speurtocht naar antwoorden, welke door de graancirkels wordt opgewekt, het meeste ertoe doet. Zij hebben een buitengewone strijd op gang gebracht tussen de sceptici en de niet-sceptici over de aard van de werkelijkheid en daaruit zijn adembenemende inzichten en vele persoonlijke transformaties voortgekomen en een paar slachtoffers. Als er een intelligente bron achter het fenomeen schuilgaat, om het even wat, dan heeft het gezorgd voor een toespitsing van tegenstellingen binnen de graancirkelgemeenschap en heeft het altijd geanticipeerd op de daaruit voortkomende vergelijkingen en daarom zijn sommige van de meningsverschillen die zijn losgebarsten wellicht niet de donkere afwijking zoals zij zich in eerste instantie lieten aanzien. Als al deze ontwikkelingen achter de rug zijn en het de evolutie van het menselijk bewustzijn een klein beetje heeft gestimuleerd, dan zijn de graancirkels de mensheid op een goede wijze van dienst geweest.
www.vitalsignspublishing.co.uk
www.swirlednews.com
www.bltresearch.com
www.circlemakers.org
Dit artikel is geplaatst met toestemming van Mr. William J. Birnes, uitgever van UFO Magazine US. www.ufomag.com
Met dank aan:
