Ook hier liggende de constructiepunten precies op de rand.
Was de de binnenste cirkel van rechtopstaand graan iets groter geweest, had het figuur niet
gemaakt kunnen worden, zonder het graan te beschadigen. Maar ook hier geldt weer dat hij net
'de goede maat' heeft. Toeval?
Bij de formatie van Etchilhampton uit 1997 gaat het nog verder.
Via vele stappen komen we bij het uiteindelijke figuur, waarbij de constructiepunten als volgt
liggen:
Om het figuur te kunnen construeren zijn een aantal punten nodig die relatief ver van het
centrum liggen. Dit had een probleem gevormd als daar niet juist een ring had gelegen. Toeval?
In de formatie zelf ligt het buitenste punt ook nog net in het 'platte' graan. Toeval?
Gaat het nu alleen om de constructiepunten?
Nee. Deze punten zijn slechts 1 van de vele indicatoren die erop wijzen dat de formaties
volgens een zeer precies geometrisch patroon tot stand komen. Ze worden gemaakt door middel
van ons bekende geometrische principes.
Wat kunnen we hier nu mee? Wat vertelt het ons?
Doordat ze allemaal gemaakt kunnen worden met dezelfde basisfiguur, kunnen ze ook met elkaar
vergeleken worden. Bijvoorbeeld wat hun grootte betreft. Ze kunnen aan de hand van dit
basisfiguur 'op elkaar geprojecteerd' worden.
Omdat de interne geometrie nu bekent is, zijn ze driedimensionaal te maken in hun pure vorm.
Zoals aan de basisfiguur te zien is, zijn ze allemaal gebaseerd op een gelijkzijdige driehoek.
Een driedimensio-
nale gelijkzijdige driehoek is een tetrahedron. Dit zal veel mensen bekend en
als muziek in de oren klinken. De pictogrammen zijn met behulp van bovenstaande geometrie om
te zetten in drie dimensionale figuren die gebaseerd zijn op zuivere tetrahedrons!
Elk element in een formatie is door de geometrie per definitie gerelateerd aan elk ander
element binnen de formatie. Diatonische ratio's zijn hiervan het logische gevolg. Maar het
gaat verder. Elk element van de ene formatie kan worden gerelateerd aan elk willekeurig
element van een andere formatie.
Tot nu toe is alleen gekeken naar zesvoudige geometrie. Wat nu met vijfvoudige geometrie,
bijvoorbeeld die van de Star of Bethlehem uit 1997.
Met behulp van het basisfiguur is alsvolgt tot vijfvoudige geometrie te komen.
De binnenste cirkel had geen inch kleiner mogen zijn, of we hadden weer een probleem gehad.
Toeval?
Dit is slechts een greep uit de fascinerende wereld van interne graancirkel geometrie. Mijn
bevindingen gaan veel verder dan hier beschreven kan worden. Zo is bijvoorbeeld aan te tonen
dat de 'Web' bij Avebury een samenspel is van vijfvoudige en zesvoudige geometrie. Ze werken
in deze formatie heel nauw samen. Ze zijn 'interlocking'.
Misschien dat deze perfecte geometrie verder niets zegt. Dat zij alleen maar een
noodzakelijkheid is om de pictogrammen harmonisch te maken, waardoor ze de geconstateerde
'hypnotiserende' uitwerking op mensen heeft.
Misschien is het feit dat de constructiepunten nooit in het staande graan liggen met opzet
gedaan om aan te geven dat we op de goede weg zitten met deze vorm van geometrische analyse.
© Bert Janssen, 1997.
Voor vragen of informatie,
e-mail Bert Janssen.
